یکی از ابتدایی ترین روش های طبقه بندی فضاهای عمومی شهری تقسیم آن به ۲ بخش اصلی فضاهای حرکت و فضاهای مکث است. در این روش فضاهای حرکت معبر و فضاهای مکث استقرار میدان نامیده می شود. یکی از عوامل کیفی شهرهای ما ایجاد آرامش در آنهاست که طراحی فضاهای شهری می تواند پیام آور این موضوع باشد. البته توجه به این نکته ضروری است که آنچه در میدان شرقی ایرانی اهمیت داشته کاربرد اجتماعی- اقتصادی آن است که به مراتب بیشتر از کاربرد دسترسی بوده است.
نمونه میادین ایران
میدان آزادی
میدان آزادی میدانی است با وسعت حدود ۳۰ هکتار ، ثبت شده در فهرست آثار ملی کشور. این میدان با طرح مهندسی جوان که در مسابقه‌ای (۱۳۴۵) ، به منظور ساختن بنای یادبود پایتخت شرکت کرده و رتبه اول را از آن خود کرده بود شکل گرفت.
میدان نقش جهان که با نام‌های میدان شاه و میدان امام نیز شناخته می‌شود، مجموعه بزرگی از ساختمان‌های دوره صفوی در شهر اصفهان در کشور ایران است.طول این میدان از شمال به جنوب بالغ بر ۵۰۰ متر و عرض آن حدود ۱۶۵ متر است.
وجه تسمیه این میدان در بر گرفتن مقبره دانشمند بزرگ ایرانی ، شیخ الرئیس ابوعلی سینا در دل خود است . بنابر این این میدان نه تنها به عنوان یک مفصل ارتباطی نقش کارکردی دارد ، بلکه به عنوان یک شاخصه فرهنگی در دل شهر مطرح است.
دسترسی ها
از این میدان از طریق ۶ خیابان، به مسیرهای بعدی مرتبط می شود که به شرح ذیل می باشد:
میدان آرامگاه بوعلی – میدان جهاد ( توسط خیابان بوعلی و خیابان فرعی بین انهرین – ضلع جنوبی میدان)
میدان آرامگاه بوعلی – میدان امام خمینی ( توسط خیابان بوعلی – ضلع شمالی میدان )
میدان آرامگاه بوعلی – چهار راه تختی ( توسط بلوار شهید آیت الله مدنی – ضلع شرقی )
میدان آرامگاه بوعلی – چهارراه پاستور ( توسط خیابان پاستور )
میدان آرامگاه بوعلی – چهارراه شریعتی ( توسط بلوار رشید الدین فضل الله همدانی)
