مهمترین موضوعی که در هر مسئله طراحی یک معمار با آن روبرو می باشد مرحله تصور، انتخاب یا ساخت فرم فضای معماری خویش میباشد.انتخاب فرم در معماری را نهایی ترین تصمیم و در حقیقت محصول هنری و کالبد فیزیکی آن واکنش معمار در پاسخگویی به مسئله طراحی میدانیم. نقطه انتهایی در یک معماری و آغاز پیدایش فضا.
این فرم متبین تمام خصوصیات محتوایی ، حسی و فضایی اثر معماری میباشد که هنرمند قصد بیان آن را داشته است.قدرت و دقت معمار در انتخاب ویژگیهای آن ، بر درک بهتر و درست تر معماری او توسط بیننده تاثیر قطعی و در تحقق هدف طراحی نقش بسزایی دارد.
زمانیکه فرمی در خود معنایی خاص پا به عرصه حضور مینهد در آن لحظه بی واسطه ترین پل ارتباطی هر مخاطبی با اثر ، احساسات خواهد بود که وقتی آنقدر بیواسطه حس میشوند نیاز به هیچ جمله یا نوشتاری برای نقد و تحلیل آن ضرورت نمی یابد. هنگامیکه فرم ها را بدرستی نشناسیم و نتوانیم تولید کنیم تحقق هر معنا و نظریه ای به صورت معماری ناقص می باشد. معماری فرم پردازی است و آن هم در خدمت ایجاد فضا.
