معماران سبک دیکانستراکشن که در اوایل دهه نود میلادی به سمت مکتب فولدینگ گرایش پیدا کردند، بر این نظریه نیز خود را پایبند ندیدند. آنها در روند شکل گیری موضوعات علمی و فلسفی جدیدتر، حرکت علمی ـ فلسفی جدید در معماری را که از اواخر دهه ۱۹۷۰ با مبحث دیکانستراکشن شروع شد ادامه دادند. در حال حاضر این معماران به دنبال ارائه شکل کالبدی از مفروضات و شناخت انسان از خود و محیط پیرامون خود می باشند. انها معتقدند که این شناخت تنها با اتکا به علم و فلسفه صورت می گیرد. معمار جهت حفظ حضور خود در ورطه تمدن امروز جهان، باید با علم و فلسفه روز آشنایی کامل داشته باشد و قادر باشد محیط مصنوع را با استفاده از موارد فوق به صورتی خلاق و هنری نشان دهد.
سبک معماری پرش کیهانی را می‌توان سبکی نوپا در عرصه معماری دانست که قدمت چندانی ندارد. لکن اجزای خاصی که باعث شکل‌گیری این سبک شده‌اند شاید به رنسانس و حتی پیش از آن نیز باز گردند. این معماری که ریشه‌های آن به مصر، یونان و غرب باز می‌گردد، مبتنی بر خلق سازه‌های فانتزی است. در این سبک معماری هیچگونه خط راستی قابل مشاهده نیست و خطوطی که سازه از آنها تشکیل شده، اغلب خطوطی منحنی شکل و کج هستند. در واقع اجزایی دفرمه با قرارگیری در کنار یکدیگر سازه‌ای را تشکیل می‌دهند که تمام بخش‌های آن با هم سازگار می‌باشند.
نمونه های پرش کیهانی در بناهای جهان
فرانک گری به کلی مدرنیسم را نفی نمی کند، بلکه به جای تکرار شعارهای مدرنیسم در کارش، منطق مکانیکی صنعت گرایی را به طوری در کارش وارد می کند که با وجود نفی مدرنیسم، ردپایی از آن به جای می ماند. این منطق در موزه گوگنهایم آشکار است. شبکه چهارخانه در کارهای او به کلی حذف نشده است بلکه به فرم هایی تبدیل شده که به جای انعطاف ناپذیری پویا است و به جای مکانیکی بودن ارگانیک است و به جای ساده بودن پیچیده است و روی هم رفته ملهم از عناصر و موجودات موجود در طبیعت است. یکی دیگر از آثار فرانک گهری که در آن از هندسه ی فرکتالی استفاده کرده سالن والت دیسنی در کالیفرنیا است .
