-سال ۱۹۲۶ ،فراغت از تحصیل از دانشگاه کایرو-مصر (آغاز تحصیل با رشته کشاورزی و اتمام تحصیل با رشته معماری).
-سال ۱۹۲۸ ،طراحی و ساخت مدرسه ابتدایی تلخا،به عنوان اولین اثر.
-سالهای ۱۹۴۶ تا ۱۹۵۳،در منطقه لوکسور طراحی و ساخت روستای گورنای نو.
-سالهای ۱۹۴۹ تا ۱۹۵۲ ،فعالیت در دپارتمان ساخت مدارس کشور مصر.
-سال ۱۹۵۰،مشاور عالی شاخه پناهندگان سازمان ملل متحد.
-سال ۱۹۵۳ تا ۱۹۵۷،مدیر گروه معماری در مدرسه هنر کایرو.
-سال ۱۹۵۷ تا ۱۹۶۲،در پژوهشکده شهر آتن مباحث اقلیم و معماری را تدریس نمود و یکی از اعضای پروژه تحقیقاتی “شهری برای آینده “بود.
-سالهای ۱۹۶۳ تا ۱۹۶۵،مدیر مسول پروژه های خانه سازی در وزارت علوم و تحقیقات مصر در شهر کایرو.(دارای تحقیقات گسترده بر روی فرهنگ و سنن و مردم شناسی ).
-سال ۱۹۶۶،تدریس کرسی فلسفه زیبا شناسی در شهرسازی و معماری،در دانشگاه الازهر مصر.
-سالهای ۱۹۷۵ تا ۱۹۷۷،تدریس مسکن روستایی در دانشکده کشاورزی کایرو.
-سال ۱۹۷۷،تاسیس و مدیریت انستیتوی بین المللی تکنولوژی مقتضی.
-سالهای ۱۹۷۶ تا ۱۹۸۰،عضو کمیته داوران جایزه آقاخان.
-سال ۱۹۸۹،فوت
دیدگاههای نظری(حسن فتحی)
(اول) سنت در مفهوم اجتماعی آن ،برابر با عادت شخصی است و همان نقش در قلمرو هنر دارد.یعنی رها کردن هنرمند از تصمیمات غیر مهم و حاشیه ایی تا اجازه یابد توجه خویش را بر تصمیمات حیاتی متمرکز سازد.هنگامی که تصمیم هنری گرفته می شود،زمان و فاعل آن اهمیتی ندارد،حذف این تصمیم نمی تواند با منفعت توام باشد،بهتر است تا در بخشی از عادات مشترکمان وارد شود و دیگر ما را نگران نسازد.
.سنت لزوماَ کهنه و مترادف با بی حرکتی نیست،افزون بر ان سنت به اجبار قدیمی نیست بلکه می تواند تازه تشکیل شده باشد.
.هنگامی که سنتی مشکلی را حل می کند و از توسعه باز ایستاد،می توانیم بگوییم که دوره ان به پایان رسیده است.
.از آن هنگام که سنتی به وجود می آید و پذیرفته می شود،وظیفه هنرمند است که با نوآوری و ژرف بینی خود آن را سکون نجات دهد و تغییراتی به سوی کمال در آن ایجاد کند تا دوره و توسعه کامل خود را به پایان رساند.
