در فاصله حدود ۲۵ کیلومتری شمال شرق تهران و ۴ کیلومتری غرب اوشان، روستای آباد و پر رونقی قرار دارد که ایگِل نامیده می‌شود. به گفته اهالی، جمعیت ایگل در تابستان بالغ بر ۸۰۰ نفر است که در زمستان به کمتر از نصف تقلیل می‌یابد. ارتفاع این روستا از سطح دریا حدود ۲هزار متر است. به روستای ایگِل (EGEL)، ایگُل (EGOL) هم می‌گویند. در مسیر روستا تابلوهایی (فارسی و لاتین) با هر دو نام مشاهده می‌شود.
آبشار ایگل
در فاصله حدود ۲۵ کیلومتری شمال شرق تهران و ۴ کیلومتری غرب اوشان، روستای آباد و پر رونقی قرار دارد که ایگِل نامیده می‌شود. به گفته اهالی، جمعیت ایگل در تابستان بالغ بر ۸۰۰ نفر است که در زمستان به کمتر از نصف تقلیل می‌یابد. ارتفاع این روستا از سطح دریا حدود ۲هزار متر است. به روستای ایگِل (EGEL)، ایگُل (EGOL) هم می‌گویند. در مسیر روستا تابلوهایی (فارسی و لاتین) با هر دو نام مشاهده می‌شود. با پرس‌وجو از اهالی و تحقیق در منابع موجود، از پیشینه تاریخی و یا وجه تسمیه روستای ایگل اطلاعی بدست نیاوردیم.
بیشتر جمعیت ثابت ایگل به باغداری و دامداری مشغول هستند و محصولاتشان اکثراً: گیلاس، آلبالو، سیب و گردو است. در باغ‌های روستا میوه‌هایی از قبیل: آلو زرد، آلو سیاه، آلوچه و … نیز دیده می‌شود. همچنین یک نوع میوه خاص و کمیاب نیز به‌ندرت در باغ‌های ایگل پیدا می‌شود که شاید خیلی‌ها مثل من تا به امروز حتی نام آن‌را نیز نشنیده باشند! میوه‌ای به‌نام «رُزبری». رزبری قرمز رنگ است با ظاهری شبیه به آلبالو و یا چیزی مابین آلبالو و انگور قرمز. با جستجو در اینترنت این‌طور به‌نظر می‌رسد که این میوه و یا نام آن ریشه لاتین دارد. به هر حال ما فعلاً فقط وصف آن‌را شنیدیم. شاید دفعه بعد که به ایگل رفتیم مزه این میوه را هم چشیدیم.
امامزاده علی اکبر (ع)
اگرچه در مبدأ ورودی روستا از تابلوی روستای ایگل خبری نیست! اما تابلوی امامزاده علی اکبر (ع)… به شما خوشامد می‌گوید. آمد می گویددر بافت میانی روستای ایگل و در انتهای کوچه‌ای تنگ و باریک بنایی تک اتاقی وجود دارد که اهالی آن‌را امامزاده علی اکبر می‌خوانند. امامزاده علی اکبر از نوادگان حضرت سجاد (ع) است. بنای امامزاده علی اکبر اتاقی است رو به سمت شرق که سه طرف آن دیوار و جبهه شرقی آن دارای در و پنجره فلزی می‌باشد. ساختمان امامزاده سالیان اخیر مرمت و بازسازی شده و دارای سرویس‌های بهداشتی است که گردشگران و مهمانان روستا نیز می‌توانند از آن استفاده کنند.
در منتهی‌الیه جنوب‌غربی روستای ایگل، پایین یک صخره سنگی، راهرو و زیرزمینی وجود دارد که نزد اهالی روستا به تخت کیقباد و یا قلعه کیقباد شهرت دارد. در گذشته ظاهراً ورودی این راهرو مسدود بوده اما به گفته اهالی، سال‌های اخیر کارشناسان میراث فرهنگی به آنجا رفت و آمد دارند و ورودی کوچکی باز شده که می‌توان از آنجا وارد راهرو شد. در مورد قدمت و یا تاریخچه این اثر اطلاعاتی بدست نیاوردیم اما بنا بر اطلاعاتی که در وب‌سایت شهرداری اوشان و فشم موجود است این‌گونه آورده شده که: «در کاوشی که در سال ۱۳۷۹ به وسیله اداره کل میراث فرهنگی استان صورت گرفت، ملاحظه گردید تمامی مسیر غار یا راهروی زیرزمینی دست‌ساز بوده و قطعاتی از سفال‌های قرون ۸ و ۹ هجری در آن یافت شد. برای اینکه این اثر ارزشمند تاریخی بیشتر شناخته شود نیازمند مطالعات و پژوهش‌های باستان‌شناسی است که امیدواریم روزی این امر محقق گردد. این اثر ارزشمند تحت شماره ۱۰۳۹۱ در مهر ماه سال ۱۳۸۲ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.»
پیش به‌سوی آبشار ایگل…
گردشگرانی که آخر هفته‌ها به ایگل می‌روند دو دسته هستند: دسته اول آن‌هایی که به‌همراه خانواده و یا دوستان، به قصد گذران اوقات فراغت به این روستای سرسبز آمده‌اند. این گروه کمی بالاتر از روستا، جایی مناسب کنار رودخانه و یا در مجاورت باغ‌های ایگل اتراق کرده و بساط ناهار و کباب و احیاناً قلیان و … را بر‌پا می‌کنند. دسته دوم اما کوهنوردان و طبیعت‌گردانی هستند که به قصد کوهنوردی و یا بازدید از آبشار ایگل به روستا آمده‌اند. خب، روی سخن ما بیشتر با گروه دوم است. آنها که با یک‌جا‌نشینی میانه خوبی نداشته و همواره کوله به دوشند و گام در راه. برای رسیدن به آبشار ایگل نیاز به یک تا یک‌و‌نیم ساعت پیاده روی از روستا است.
اول این نکته را یادآور شویم که پس از ورود به روستا، اگر جای پارک پیدا کردید، خودروی خود را پارک کرده و باقی راه را پیاده طی کنید. چون از ابتدا تا انتهای روستا و ورود به مسیر آبشار، راه زیادی نیست. بهتر است که لذت قدم زدن در کوچه پس‌کوچه‌های روستا را از دست ندهید. برای این کار می‌توانید از اولین کوچه روستا به سمت بالا (غرب) حرکت کنید. در غیر این صورت می‌توانید خیابان اصلی را تا انتها رفته و از طریق کوچه‌ای که بر روی آن تابلوی «کوچه آبشار» نصب است، خود را به انتهای روستا و ابتدای جاده خاکی در مسیر آبشار برسانید. در این جاده خاکی جا برای پارک خودرو به اندازه کافی پیدا می‌شود.
از روستا که خارج می‌شوید در همان ابتدای مسیر، باغ‌های سرسبز و کوچه‌باغ‌های زیبا با سایه سار درختان حاشیه جاده به شما خوشامد گفته و نوید یک پیاده روی فرح‌بخش را به شما می‌دهند. بیشتر مسیر تا نزدیک آبشار مملو از باغ‌های میوه -عمدتاً گیلاس و آلبالو- است. به لطف همین باغ‌های فراوان و گسترده ایگل، حتی در این موقع از سال (شهریور ماه) هم انواع و اقسام میوه‌ها در باغ‌های ایگل موجود است. به‌جز گیلاس و آلبالو؛ سیب گلاب، سیب ترش، آلوچه‌های رسیده به رنگ زرد و قرمز، آلو زرد، آلو سیاه، گردو و … نیز در این باغ‌ها به وفور مشاهده می‌شود؛ و جالب‌تر از همه اینکه هنوز بر روی شاخه‌های خیلی از درختانِ آلبالو، آلبالو دیده می‌شود. درختانی که تا این موقع از سال هنوز آلبالوی آنها برداشت نشده و به گفته اهالی، صاحبان آنها بنا به دلایل مختلف قصد برداشت محصول آنها را ندارند. اگر هوس چیدن سیب ترش و یا آلبالو کردید کافی است که در طول مسیر هراز گاهی دست خود را دراز کنید و از میوه‌های درختانی که خارج از باغ‌ها هستند کمی بچینید.
جاده‌ای که به آبشار منتهی می‌شود در ابتدای مسیر (حدود یکی دو کیلومتر اول) ماشین رو است. پس از آن به‌صورت یک راه مالرو با عبور از میان باغ‌ها و گاهی هم از پای کوه شما را در نهایت به آبشار زیبای ایگل می‌رساند. بیشترِ مسیر مشخص است و مشکل خاصی در پیدا کردن راه ندارید فقط در حدود ۱۵-۲۰ دقیقه پایانی مسیر، به چند دو راهی می‌رسید که کمی گیج کننده است و پیدا کردن مسیر پاکوبِ درست در میان باغ‌ها اندکی مشکل می‌شود که باید حسّی راه را پیدا کرده و از تجارب کوهنوردی قبلی خود در این راه کمک بگیرید. اگر تابه‌حال به آبشار ایگل نرفته‌اید بهتر است که با یک راه‌بلد به این مسیر بروید. در غیر این صورت می‌توانید از اهالی و یا سایر گردشگران در طول مسیر کمک بگیرید. در انتهای مسیر، حدود چند دقیقه مانده به آبشار، راه با سنگ‌های بزرگ مسدود شده که یا باید از روی سنگ‌ها عبور کنید و یا از مسیر پاکوب کمی ارتفاع کم کرده و سنگ‌ها را دور بزنید. مسیر اصلی پاکوب از پشت سنگ‌ها مجدداً ادامه دارد.
* آبشار و رودخانه ایگل در تمام فصول آب دارد. مسلم است که در این موقع از سال یعنی اواخر تابستان بسیار کم آب‌تر از بهار است. اما این را هم بگوییم که ایگل با باغ‌های سرسبز و نهرهای همیشه جاری‌اش آنقدر زیبا هست که حتی در فصل کم آبی هم هر رهگذری را مجذوب زیبایی و طراوت خود کند.
* مایحتاج مورد نیاز خود را می‌توانید از سوپری‌های جاده فشم و یا محله اوشان تهیه کنید. دو نانوایی در مسیر هست که یکی در جاده فشم (تقریباً نیمه راه در سمت راست) و یک نانوایی سنگک در ابتدای ورودی اوشان که هر دو حدود ساعت ۷ صبح روز جمعه باز و در حال پخت نان بودند. روستای ایگل نیز دارای سه بقالی و یک نانوایی است.
* مسیر آبشار در چند نقطه ناهموار، پر‌شیب و لغزنده هست. پس اگر قصد بازدید از آبشار را دارید حتماً با کفش مناسب و آمادگی کامل وارد این مسیر شوید.
* در تمام طول مسیر چشمه وجود ندارد. بنابراین آب آشامیدنی حتماً همراه خود ببرید. در داخل روستا نیز در سه نقطه آب آشامیدنی چشمه از طریق شیر آب در دسترس شما است. شیر آب‌هایی که جنب پایگاه بسیج، جنب حمام و جنب مخابرات روستا قرار دارند.
* اگر به ایگل رفتید از خرید لبنیات خصوصاً ماست گوسفندی غافل نشوید. به گفته اهالی، ماست گوسفندی مرغوب را می‌توانید از برخی از منازل روستا تهیه نمایید. آدرس این منازل را از اهالی بگیرید.
* آنتن همراه اول در بیشتر مسیر برقرار است.
* خوشبختانه ایگل نسبت به بسیاری دیگر از روستاها پاکیزه‌تر بوده و زباله کمتری در روستا و یا در مسیر آبشار مشاهده می‌شد. اما در یکی دو مکان که سطل زباله‌های بزرگ تعبیه شده بود، تمام محیط اطراف، از زباله انباشته شده بود. قبلاً گفتیم، باز هم تاکید می‌کنیم که زباله‌های خود را حتی‌الامکان با خود به شهر ببرید چون جمع‌آوری و دفع زباله در روستاها به سهولت و نظم شهرها نیست.
اگر ایگل را برای تفرج و یا طبیعت‌گردی انتخاب کردید، می‌توانید از طریق بزرگراه شهید بابایی و سپس جاده لشکرک خود را به دوراهی لواسان-فشم (میدان قائم) رسانده و از آنجا وارد جاده فشم شوید. پس از حدود ۱۲ کیلومتر رانندگی در جاده فشم به دوراهی اوشان می‌رسید. از ابتدای دوراهی اوشان تا ورودی روستا دقیقاً ۴٫۵ (چهار و نیم) کیلومتر راه است. توجه داشته باشید که ورودی روستای ایگل تابلو ندارد! تابلوی امامزاده علی اکبر به‌همراه چند تابلوی کوچک دیگر در سمت چپ جاده نشانه ورودی روستا است.
[dlbox dltitle=”معرفی روستای ایگل تهران | ایگُل (EGOL)” dllink=”http://dl.porozhedl.ir/uploads/egolmemaridl.com_.zip” dltype=”Word” dlsize=”1 مگابایت” dlpass=”در صورت نیاز (memaridl.com)” ]
